urodził się w roku 1946 w Luksemburgu. Jeden z najbardziej wpływowych współczesnych architektów, teoretyków architektury i urbanistów. Wykładał na Royal College of Arts, Princeton University, University of Notre Dame i University of Virginia. Budynki jego autorstwa powstały między innymi w Anglii, Belgii, Francji, Portugalii, Rumunii, Stanach Zjednoczonych i we Włoszech. Otrzymał następujące nagrody: Berlin Prize for Architecture; Jefferson Memorial Medal 1985; Chicago AIA Award 1987; Srebrny Medal Akademii Francuskiej 1998; Europejska Nagroda Kultury 1995; Nagroda Driehausa 2003; Nagroda Kongresu Nowego Urbanizmu Athena Award 2006. Jego prace były wystawiane na całym _wiecie, z Muzeum Sztuki Nowoczesnej (MoMA) w Nowym Jorku (wystawa indywidualna w 1985) włącznie. (Léon Krier, Architektura wspólnoty, Gdańsk 2011).

ur. 1854, zm. 14 maja 1918, architekt i budowniczy. W roku 1881 ukończył studia Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu ze stopniem budowniczego kl. I. W 1883 objął stanowisko budowniczego Uniwersytetu Warszawskiego, a w 1888 budowniczego rządu guberni warszawskiej. W latach 1900-1902 w szkole technicznej K. Świecimskiego prowadził wykłady z historii architektury. Był autorem wielu projektów architektonicznych w Warszawie i w Polsce, między innymi gmachu biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego (ze Stefanem Szyllerem, 1894), a także gmachu obecnego Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej (pierwotnie gimnazjum, 1900). W roku 1900 opublikował w Warszawie broszurę pt. „Co jest logiką w architekturze”.

Architekt, urbanista, ukończyła studia na Wydziale Architektury Politechniki Śląskiej w Gliwicach. Od 1980 roku związana z Lublinem, pracując w Pracowniach Konserwacji Zabytków, a od grudnia 1990 roku w Urzędzie Miasta Lublin, zajmując się głównie rewitalizacją Starego Miasta i innych dzielnic Lublina. W latach 90tych XX w. uczestniczyła w opracowaniu planów miejscowych dla XIX wiecznych zaniedbanych dzielnic i lubelskim Programie Inicjatyw Lokalnych, wyróżnionym w 1996r. Best Practice Award na konferencji UNCHS HABITAT II w Istambule. Autorka wielu publikacji dotyczących zintegrowanych metod rozwoju jakościowego miast. Ewa Kipta jest członkiem-założycielem Forum Rewitalizacji, a od września 2011 jest prezesem tego Stowarzyszenia.

Ur. w 1950 r. w Sandomierzu, architekt (ukończył Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej). Wraz żoną Hanną prowadzi Autorską Pracownię Projektową „Pawlik i Partnerzy”. Współautor kilkunastu niezrealizowanych projektów i kilkudziesięciu zrealizowanych obiektów i wnętrz o różnym charakterze i przeznaczeniu: budynki jednorodzinne, rezydencje, mieszkaniówka wielorodzinna, obiekty o charakterze przemysłowym, sakralnym, rewaloryzacja zabytków. Od 10 lat projektuje też restauracje: Pizza Hut, KFC, Burger King i kawiarnie Starbucks. Zdobył wyróżnienie w konkursie na projekt pomnika Fahrenheita (wraz z Januszem Kapustą i synem Janem). W obecnej kadencji pełni funkcję Krajowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej w Izbie Architektów RP. Jego hobby to: wymyślanie książek, których nie pisze, oraz obrazów, które z rzadka maluje (udział w zbiorowej wystawie malarskiej w Chicago). Regularnie kucharzy i zmywa naczynia.

 

Architektka krajobrazu, miłośniczka dizajnu, doktorantka w Katedrze Sztuki Krajobrazu SGGW, w swoich badaniach zajmuje się warszawskim meblem miejskich. Projektantka terenów zieleni, najchętniej pracuje nad przestrzenią publiczną.

Absolwentka Gospodarki Przestrzennej na SGGW, obecnie studentka studiów podyplomowych z zakresu Zarządzania Projektami na SGH. Na co dzień związana z prawnymi aspektami gospodarki przestrzennej. Zainteresowana społeczno-kulturowymi uwarunkowaniami gospodarki przestrzennej, w szczególności wartościami przestrzennymi oraz elementami kompozycji urbanistycznej składającymi się na ład przestrzenny; badaniem zależności „przestrzeń- człowiek” oraz jakości przestrzeni społecznej.

Dr, Adiunkt w Katedrze Inwestycji i Nieruchomości Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie, kierownik projektu przygotowania i uruchomienia szkoleń i studiów podyplomowych z zakresu rewitalizacji miast „Rewitalizacja miast – organizacja i finansowanie”, współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Poddziałania 4.1.1 PO KL. Brała udział w projekcie „Rewitalizacja miast polskich jako sposób zachowania dziedzictwa materialnego i duchowego oraz czynnik zrównoważonego rozwoju” oraz sieci tematycznej NODUS w programie URBACT. Wykładowca szkoleń i studiów podyplomowych z zakresu finansowania rewitalizacji miast, partnerstwa publiczno-prywatnego oraz zarządzania nieruchomościami. Autorka kilkudziesięciu publikacji naukowych i ekspertyz z zakresu rewitalizacji miast, finansowania i programowania procesów odnowy miast oraz zarządzania wartością nieruchomości na obszarach rewitalizowanych.

Rocznik 1979, absolwentka Wydziału Architektury Wnętrz warszawskiej ASP, projektuje wnętrza, meble, przedmioty i zdarzenia. Współautorka projektów klubu dziecięcego „Tamika” i sklepu muzealnego w Zamku Królewskim. Prowadzi projekt fotograficzny „Gdzieście były, coście robiły”, fotografując swoje stopy w podróży. Duchowa matka projektu „Dolce Luce_Tuning zaangażowany”, który wyrósł z miłości do starych neonów i dystansu do high-endowego designu. (www.dolceluce.org)

Z wykształcenia plastyk-grafik, na co dzień łączy pracę projektanta mody i fotografa. Ukończyła kurs fotografii artystycznej Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Na koncie ma liczne pokazy autorskich kolekcji ubioru oraz wystawy grafik i zdjęć. Do pracy twórczej inspirują ją podróże, podczas których obserwuje ludzi i budynki. Autorka prowadzi studio mody i fotografii EMFASO, gdzie fotografuje i tworzy minimalistyczne ubrania i biżuterię.

Urodził się w 1942 r. w Warszawie. Tam też, w 1961 roku, ukończył Liceum Plastyczne i rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, które ukończył w roku 1970. Dyplom magisterski na temat: Termy na Antałówkach wykonał pod kierunkiem prof. Małgorzaty Handzelewicz. Potem pracował kilka lat w biurze projektów przemysłu chemicznego Prochem. Wyjechał na rok w Bieszczady, gdzie zajmował się m.in. projektem skansenu wsi łemkowskiej w Łopience. W latach 1974-1978 pracował jako nauczyciel akademicki na WA PW w pracowni profesor Małgorzaty Handzelewicz-Wacławek. W roku 1977 wykonał projekt seminaryjny kościoła p.w. Miłosierdzia Bożego w Warszawie przy ulicy Żytniej (współautor: Jeremi T. Królikowski z zespołem). W latach 1982-83 projektował kościół przy ulicy Łazienkowskiej w Warszawie (współautorzy: Anna Bielecka i Piotr Walkowiak) realizowany w ciągu następnych lat. W tym zespole wykonał szereg projektów – poczta w Izabelinie, szkoła w Słubicach, punkt katechetyczny w Radomiu, dom przy ulicy Bednarskiej w Warszawie. Projekty te (zarówno realizowane, jak i te nie zawsze realizowane) były publikowane w czasopiśmie „Architektura”, wywierając w ten sposób wpływ na kształtowanie się polskiego postmodernizmu. Za projekty warszawskie w 1986 roku dostał nagrodę PAW (Polskiej Architektury Współczesnej) Oddziału Warszawskiego SARP. W latach 1985-1986 powstał, zrealizowany w następnych latach, projekt kapliczek Drogi Krzyżowej w Serpelicach nad Bugiem do płaskorzeźb Gustawa Zemły (współautor: Jeremi T. Królikowski). W roku 1988 zdobył I nagrodę w konkursie na rozbudowę kościoła w Kościelcu koło Koła (współautor: Jeremi T. Królikowski), którego realizacja trwa od 1990 roku. W latach 1985-2002 pracował w spółdzielni projektowej ESPEA. W pierwszej połowie lat 90. XX wieku zdobył I nagrodę w konkursie architektonicznym na bibliotekę w zakładzie dla ociemniałych w Laskach pod Warszawą (współautorzy: Anna Bielecka i Piotr Walkowiak, zrealizowana). Projektował wiele obiektów architektury mieszkaniowej, między innymi zrealizowany zespół budynków przy ulicy Ptasiej w Warszawie (współautorzy: Anna Bielecka, Henryk Dąbrowski, Piotr Walkowiak). Rysunki architektoniczne Tomasza Turczynowicza były pokazywane na wielu wystawach. Jego wystawa indywidualna została zorganizowana przez Koło Krytyki OW SARP i Akademię Sztuki Architektury Krajobrazu w roku 2006 w siedzibie SARP w Warszawie. Jego rysunki znajdują się w Muzeum Architektury we Wrocławiu i w wielu kolekcjach prywatnych. Obecnie współpracuje z Katedrą Sztuki Krajobrazu SGGW i prowadzi zajęcia z rysunku planistycznego, zasad projektowania i projektowania rozwoju miast oraz projektowania architektonicznego na Podyplomowym Studium Projektowania Ogrodu z Domem Rodzinnym.

 

Architekt, projektant i artysta. Po uzyskaniu dyplomu z architektury na Politechnice Poznańskiej w 1986 roku studiował również projektowanie wnętrz i projektowanie graficzne w Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Pracował w pracowni architektonicznej Jerzego Gurawskiego w Biurze MIASTO-PROJEKT Poznań i współpracował jako projektant scenografii teatralnej w Drugim Studio Wrocławskim Zbigniewa Cynkutisa. Pracował w agencji reklamowej AMS w Poznaniu jako główny projektant graficzny (jest projektantem pierwszych billboardów w Polsce). W latach 1990-1993 współpracował z Abelardo Gonzalez Arkitektbyrå AB w Malmö w Szwecji.

W latach 1991-1999 wykładał i uczył projektowania architektonicznego w Instytucie Architektury i Planowania Przestrzennego Politechniki Poznańskej. W 1994 roku założył własne biuro projektowe, łączące projektowanie architektoniczne, przemysłowe i graficzne. Od 1991 wykłada i uczy na Wydziale Architektury Uniwersytetu w Lund w Szwecji i w Centrum Projektowania Przemysłowego Ingvara Kamprada tamże. W 2007 roku na tym samym uniwersytecie otrzymał tytuł Master of Philosophy. Gościnnie wykładał i prowadził zajęcia w Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Kopenhadze w Danii, na Wydziale Sztuki, Kultury i Komunikacji Uniwersytetu w Malmö w Szwecji i na Wydziale Branż Twórczych i Kulturowych Uniwersytetu Hertfordshire w Hatfield w Wielkiej Brytanii. W 2008 roku otrzymał posadę Ralph Hawkins Distinguished Visiting Professor w Szkole Architektury na Uniwersytecie Teksańskim w Arlington w Stanach Zjednoczonych.

 Jego praca badawcza, koncentrująca się na nowatorskich środkach i metodach stosowanych we współczesnych procesach projektowania architektonicznego, jest ściśle związana z jego metodami nauczania. Praca naukowa „Rola gestu w architekturze Franka O. Gehry’ego” analizuje działania projektowe Gehry’ego w kontekście sztuki modernistycznej i współczesnej, a także w kontekście języka i paralingwistycznego fenomenu, jakim jest gest.

Projekty Pawła Szychalskiego były publikowane w Polsce, Danii i Chorwacji. Jego teksty o architekturze ukazały się w Polsce, Holandii i Szwecji; wystawiał w Polsce, Danii i Szwecji. Jest członkiem Centrum Filozofii i Projektowania CEPHAD (Centre for Philosophy and Design).

fot./ photo by Piotr Życieński

Absolwentka Wydziału Architektury Krajobrazu SGGW (2010) oraz Instytutu Lingwistyki Stosowanej UW (2007). Wraz z mężem prowadzi autorską pracownię architektury i architektury krajobrazu w Kielcach.

 

1956. Fotograf czasem piszący. Archiwista pamięci. Praktycznie uprawiający fotografię utajoną, ale nie tajną. Głównie małoobrazkowe zdjęcia wykonuje techniką analogową i cyfrową w czerni i bieli oraz w innych kolorach. Drzewiej student chemii i architektury. W latach 80. działał w podziemnym wydawnictwie CDN (do końca funkcjonowania). Od pierwszego numeru związany z Arche. Publikował w różnych wydawnictwach, z czego najbardziej ceni architektoniczne, katolickie i związane tematycznie z historią Polski. Pracownik Instytutu Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu.

 

Architekt krajobrazu, podróżniczka,  doktorantka Katedry Sztuki Krajobrazu SGGW. Na co dzień prowadzi pracownię projektową, zajmuje się ogrodami podręcznymi.

Urodził się w Wilnie w 1935 r. Podczas wojny ojciec Zeeva, Eliasz, służył jako żołnierz AK na Wileńszczyźnie, gdzie bohatersko poległ w 1943 r. (odznaczony pośmiertnie Krzyżem Oficerskim.). Reszta rodziny ocalała dzięki Sprawiedliwym Wśród Narodów Świata – Helenie i Bronisławowi Krzyżanowskim.

Po wojnie, w 1948 roku, Zeev dotarł z matką i z bratem do Izraela. Tam, po zakończeniu szkoły w Tel Awiwie i w kibucu, w 1953 roku zgłosił się do wojska. Po 35-letniej służbie obowiązkowej i w rezerwach odszedł z armii w randze majora.

W latach 1958-63 Zeev Baran odbywał studia na Politechnice w Hajfie („Technion”), które ukończył z tytułem architekta i urbanisty. W latach 1964-67 kontynuował studia podyplomowe i praktykę w Paryżu, w katedrze i biurze architekta Georges’a Candilisa. Następnie, po 3-letniej pracy zawodowej w Izraelu, w 1970 roku założył własną pracownię w Jerozolimie, która zatrudnia wieloetniczny zespół. Pracownia specjalizuje się (m.in.) w planowaniu projektów dla krajów trzeciego świata (www.zeevbaran.com).

Równolegle do prowadzenia własnej praktyki, Zeev Baran poświęcił się działalności dydaktycznej. Podczas swych rozlicznych podróży po świecie nawiązał kontakty z wieloma ośrodkami akademickimi, co zaowocowało licznymi współpracami i wykładami, w tym z większością wydziałów architektury w Polsce.

W roku 1999 Zeev Baran otrzymał nominację na stanowisko Konsula Honorowego RP w Jerozolimie. Konsul Baran bardzo intensywnie zajmuje się promocją Polski, często odwiedzając kraj, spędza w nim co najmniej jedną piątą roku. W jego konsulacie i w biurze odbyło staż i praktykę ponad 40 stażystów z Polski i z innych krajów (consul.zeevbaran.com).

Zeev Baran nieustannie stawia sobie coraz to nowe wyzwania na ścieżce dialogu i współpracy między narodami Polski i Izraela. Z inicjatywy Prezydenta RP, Bronisława Komorowskiego, Zeev Baran zaangażował się w Polsce i za granicą w serię wykładów i debat na temat: „Współżycie Historyczne Żydów i Polaków oraz Wyzwanie Pojednania”.

Zeev Baran został odznaczony Dyplomem Ministra Spraw Zagranicznych RP w 2004 roku i Krzyżem Kawalerskim przez Prezydenta RP w 2007 roku.

Tłumaczka, amerykanistka, absolwentka Ośrodka Studiów Amerykańskich UW oraz podyplomowego Studium Edytorstwa i Rynku Książki prowadzonych przez Warszawską Wyższą Szkołę Humanistyczną im. B. Prusa i Bibliotekę Analiz. Wraz z mężem współtworzy EnglishT.eu, gdzie oboje zajmują się tłumaczeniami i nauczaniem języka angielskiego. Pasjonatka kultury i literatury amerykańskiej, zwłaszcza literatury kobiet, feministycznej i okresu bohemy lat 20 i 30 XX wieku oraz biografii ciekawych kobiet. W wolnym czasie zgłębia tajniki tańca orientalnego.

Architekt; urodzony w 1945 roku w Lublinie; 1972 – dyplom na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. W latach 1984-1989 – pracownia autorska z Olgierdem Jagiełło, w ramach Spółdzielni Pracy Twórczej Architektów Plastyków. 1988 – założenie spółki JEMS Architekci z Olgierdem Jagiełło i Maciejem Miłobędzkim (działalność do dzisiaj). Prezes OW SARP w latach 1984-1987; sekretarz Krajowej Izby Architektów (2001 – 2005). Laureat Honorowej Nagrody SARP – 2002.

Ważniejsze realizacje:

 - Ursynów Północny – zespół mieszkalny 1972-19791 - Palmiarnia i restauracja w Warszawie – 20094

- Siedziba Agory S.A. ul. Czerska w Warszawie – 20004 - Domy jednorodzinne na Bielanach i w Łomiankach – 2006 i 2008

- GTC Mokotów Business Park – budynki biurowe: MERCURY, SATURN, MARS, NEPTUN, ORION, SYRIUSZ, TAURUS – 1995-20004

Ważniejsze konkursy:

 - Ursynów Północny – zespół mieszkalny 1972 (I nagroda2) - Hotel „Opera”,pl. Piłsudskiego w Warszawie – 1988 (I nagroda3)

- EXPO ’95 (konkurs międzynarodowy) we Wiedniu –1991 (IV nagroda3) - Siedziba Agory S.A., ul. Czerska, Warszawa – 1998 (I nagroda4)

- Świątynia Opatrzności Bożej – 2000 (I nagroda równorzędna4) - Rozbudowa Biblioteki Raczyńskich w Poznaniu – 2003 (I nagroda4)

- Plac Europejski w Kijowie – 2005 (I nagroda4) - Wydział Lingwistyki i Neofilologii Uniwersytetu Warszawskiego – 2006 (II nagroda4)

- Międzynarodowe Centrum Kongresowe w Katowicach – 2008 (I nagroda4) - Teatr Nowy w Warszawie – 2009 (II nagroda4)

- Stadion miejski w Łodzi – 2009 (I nagroda4) - Warsaw Airport City – 2009 (I nagroda4)

1 z M. Budzyńskim i A. Szkopem

2 z L. Borawskim i A. Szkopem

3 z M. Miłobędzkim i O. Jagiełło

4 z M. Miłobędzkim, O. Jagiełło i M. Sadowskim

5 in co-operation with M. Budzyński and A. Szkop

6 in co-operation with L. Borawski and A. Szkop

7 in co-operation with M. Miłobędzki and O. Jagiełło

8 in co-operation with M. Miłobędzki, O. Jagiełło and M. Sadowski

 

Mgr inż. architekt krajobrau. Urodzona i wychowana w krajobrazie kopalnianym Bełchatowa. Dyplom zdobyty w specjalności Sztuka Ogrodu i Krajobrazu w Katedrze Architektury Krajobrazu SGGW w Warszawie (czerwiec, 2006). Od 2007 roku projektant w biurze architektury krajobrazu i planowania przestrzennego The Guzzardo Partnership Inc. w San Francisco, USA. Animatorka kultury, współpracująca z artystami z Polski w projektach konkursowych i założeniach artystycznych. W wolnej chwili designer oraz doradca w projektach ogrodów przydomowych w San Francisco. Miłośniczka kosmicznych przestrzeni industrialnych i odkrywania fenomenów w kraj-obrazach miejsc.

 

Mgr Etnologii UW, M.A. Ochrona Światowego Dziedzictwa UNESCO (Wydz. Architektury w Cottbus). Doświadczenia badawcze w Polsce, Gruzji, Wietnamie, USA, Niemczech.

 Od 2005 roku współtworzy projekt Otwarte Ogrody (www.otwarteogrody.pl) w miejscowościach województwa mazowieckiego oraz inicjuje działania edukacyjne, kulturalne i promocyjne dotyczące dokumentacji, ochrony i rozwoju dziedzictwa, a także ekologii. Założyła i prowadzi portal internetowy Kraina Miast Ogrodów (www.miastaogrody.pl), którego celem jest promocja dziedzictwa mazowieckich miast-ogrodów. Za swoje działania otrzymała szereg nagród, m.in. prestiżową Nagrodę Marszałka Województwa Mazowieckiego. Od 2008, w ramach Fundacji Dziedzictwo dla Przyszłości, koordynowała również projekt Otwarte Zagrody, skierowany do historycznych wsi. Główny cel tego projektu stanowiły ochrona oraz poszukiwanie alternatywnych sposobów użytkowania zabytkowej architektury wiejskiej, a także rozwój turystyki oraz promocja historycznego rzemiosła i sztuki ludowej (www.otwatezagrody.org). Do 2011 roku jest przewodniczącą INTBAU w Polsce (Międzynarodowa Sieć Specjalistów na Rzecz Tradycyjnej Architektury i Urbanistyki) oraz członkiem PTN (Preservation Trades Network). Mieszkając w Podkowie i Berlinie, współpracuje przy projektach polsko-niemieckich. W 2011 roku, w swojej berlińskiej galerii, zrealizowała wystawę „Exotic Poland. Paper cutouts from Mazovia”, promującą mazowieckie wycinanki.

Studia z zakresu teorii muzyki, pedagogiki muzycznej socjologii kultury; doktorat z socjologii kultury w Instytucie Sztuki PAN. W latach 1967-1993 adiunkt w IFIS PAN. W kolejnych latach kierowała Zakładem Socjologii Kultury i Departamentem statystyki społecznej w GUS; w 1998 roku weszła w skład zespołu ekspertów ad personam przy Pełnomocniku Rządu ds. Negocjacji o Członkostwo Polski w Unii Europejskiej. W ramach obowiązków Radcy Ministra w Urzędzie Komitetu Integracji Europejskiej (2003-2009) inicjowała liczne badania z zakresu przemian świadomości i społecznego nastawienia wobec następstw członkostwa Polski w Unii Europejskiej. Autorka około 200 publikacji z zakresu socjologii kultury i społecznych aspektów członkostwa Polski w Unii Europejskiej. Obecnie prowadzi działalność akademicką, publikuje, pełni funkcje społeczne w licznych fundacjach: Polska w Europie, Pro Publico Bono, Centrum Prasowe Europy Środkowej i Wschodniej.

 

Urodzony w 1939 r. – architekt-urbanista, profesor nadzwyczajny na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, członek Głównej Komisji Urbanistyczno- Architektonicznej, Polskiej Rady Architektury.

 Wraz ze swoimi współpracownikami jest laureatem licznych konkursów i autorem wielu projektów, m.in.:

- Dworca kolejowego w Nowych Tychach,

- Pomnika na Playa Giron,

- Zespołu osiedli Ursynów Płn.,

- Kościoła Wniebowstąpienia Pańskiego na warszawskim Ursynowie,

- Gmachu Sądu Najwyższego w Warszawie,

- Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie,

- Świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie,

- Gmachu Opery Podlaskiej w Białymstoku,

 - Zespołu zabudowy mieszkaniowej „Pod Brzozami”,

 - Kampusu Uniwersytetu w Białymstoku.

Autor publikacji indywidualnych i zbiorowych oraz opracowań naukowych.

 

 Laureat wielu nagród. Odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim w 1996 r., a w 2004 r. pierwszym Medalem im. Króla Stanisława Augusta przyznawanym osobom najbardziej zasłużonym w dziele budowy majestatu Stolicy; laureat Nagrody im. św. Brata Alberta i wyróżnienia Totus. Laureat Nagrody Honorowej SARP w 1993.

 

Absolwent i doktor nauk humanistycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego. Filozof, etyk, samorządowiec. Wieloletni nauczyciel akademicki obecnego Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie. Wieloletni radny Rady Miasta Krakowa. Członek władz Sejmiku Samorządowego Województwa Krakowskiego II kadencji. Obecnie prowadzi zajęcia z etyki w zarządzaniu w Wyższej Szkole Zarządzania i Bankowości w Krakowie. Zajmuje się szeroko pojętą filozofią człowieka. Współpracuje z wieloma stowarzyszeniami non-profit. Szczęśliwy dziadek.

 

Urodzona w 1977 r., architekt. Dyplom w 2002. Od 2003 pracuje jako asystent w Pracowni Projektowania Miejskiego na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, w 2004 została asystentem projektanta, a potem projektantem w zespole Marka Budzyńskiego, z którym współpracuje przy licznych konkursach, m.in. na „Upamiętnienie najstarszego cmentarza żydowskiego w Kazimierzu” i na Drogę Krzyżową w Chełmie oraz przy projektach, m.in. Wilanowskiego Parku Technologicznego i zespołu mieszkaniowego „Pod Brzozami” w Warszawie. Współprojektant Opery Podlaskiej i Kampusu Uniwersytetu w Białymstoku.

 

architekt. Zajmowała się architekturą miasta. Jej prace obejmowały teorię, projektowanie i nauczanie urbanistyki oraz Zarządzanie przedsięwzięciami urbanistycznymi. Jej doktorat ("Przestrzeń intencjonalna w architekturze i urbanistyce Współczesnej") ukazał potencjał zastosowań myśli Martina Heideggera w projektowaniu formy architektonicznej I przestrzeni miejskich, a w szczególności możliwości odczytania architektury miasta poprzez kategorie przestrzeni Cmentarza, domu, warsztatu i świątyni. Swoje przemyślenia stosowała w projektach konkursowych i dydaktycznych Uzyskując profesjonalne nagrody i wyróżnienia oraz uznanie studentów, współpracowników i przyjaciół. Była uczestnikiem grupy inicjującej w Polsce prace nad zagadnieniami semiologii a architekturze.

Była współautorką Seminarium Wyspa Spichrzów (1989) w Gdańsku - legendarnego międzynarodowego Przedsięwzięcia, które stało się manifestacją europejskiej otwartości młodego pokolenia trójmiejskich architektów. Po Seminarium, pełniąc funkcję Pełnomocnika Prezydenta Gdańska ds. Wyspy Spichrzów, pracowała nad realizacją jego idei.

Była absolwentką gdańskiej "jedynki" - I Liceum Ogólnokształcącego imienia Mikołaja Kopernika. Tytuły magisterski (1978) i doktorski (1987) uzyskała na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej.

Absolwent ASP Warszawa (Projektowanie Wnętrz) oraz Fashion Institute of Technology University, New York City.
Twórca studia projektowego Nizio Design International (NDI), od 2002 roku na warszawskiej Pradze, ze specjalizacj1 w projektowaniu zespołów muzealnych i ekspozycji tematycznych. Twórca galerii sztuki współczesnej - Nizio Gallery, promującej artystów z całego świata. Wcześniej twórca własnej firmy designerskiej w Nowym Jorku, gdzie otrzymał m.in. Glenn Boyles Memorial Rendering and Design Award w 199ł oraz Educational Foundation for the Design Industries in Interior Design Award w 1998 roku. Liczny prelegent, m.in. "The Politics of Memory. Strategie pamięci", Imperial War Museum London, Conference Deinze (Belgia), Ename Center for Public Archaeology and Heritage Presentation. Każdy projekt NDI jest szczególnie ukierunkowany na zwiedzającego - jego potrzeby
w zakresie wiedzy i estetyki, a także na możliwości tworzenia i rozwijania przestrzeni muzealnej. Charakterystyczna dla prac NDI jest rekonstrukcja historii z wykorzystaniem najnowszych technologii, tak żeby stała się ona żywa, osobista, zachęcała do interakcji z obiektem muzealnym.

Ważniejsze nagrody/awards:

• I miejsce w konkursie architektonicznym na Muzeum Polaków ratujących - Żydów na Podkarpaciu im. Rodziny Ulmów w Markowej (2010)
• wyróżnienie w międzynarodowym konkursie architektonicznym na projekt Centrum Dialogu "Przełomy" w Szczecinie (2009)
• I miejsce w międzynarodowym konkursie na stworzenie Muzeum Sztuki Współczesnej we Wrocławiu (2008)

Archeolog, historyk sztuki - od 1985 specjalista w Oddziale Badań i Konserwacji Zabytków PPKZ, po 1989 specjalista i wicedyrektor w Ministerstwie Kultury, do 1996 Zastępca Generalnego Konserwatora Zabytków ds. merytorycznych, od 1999 Dyrektor Generalny Urzędu Generalnego Konserwatora Zabytków. Od lipca 2002 r. Dyrektor Muzeum Pałacu w Wilanowie. Wykładowca Akademii Dziedzictwa AE w Krakowie i Studium Muzealniczego UW. Prezes Stowarzyszenia "Genius Loci", członek Rady Ochrony Zabytków przy Ministrze Kultury i Dziedzictwa Narodowego, p.o Przewodniczący Polskiego Komitetu Międzynarodowej Rady Muzeów ICOM, Zastępca Przewodniczącego Rady Ochrony Zabytków przy Prezydencie m. st. Warszawy, członek Rady Międzynarodowego Centrum Kultury w Krakowie i Przewodniczący Rady Programowej Fundacji Ekologicznej "Dwór Czarne". Współtwórca programu Akademii Twórczej Przedsiębiorczości. Specjalista w zarządzaniu systemem ochrony zabytków w Polsce, w problematyce podstaw prawnych ochrony zabytków, w dziedzinie zarządzania systemem opieki nad zabytkami i współpracy z organizacjami pozarządowymi. Autor publikacji poświęconych ochronie i opiece nad zabytkami.

Architekt, wykładowca na Wydziale Architektury Wnętrz warszawskiej ASP i gościnnie na innych uczelniach. Do najważniejszych zainteresowań zalicza twórczość w nurcie związanym ze zrównoważonym rozwojem, publicystykę i krytykę architektoniczną oraz nowe formy powszechnej edukacji architektonicznej, między innymi zmierzającej do dialogu z otoczeniem i aktywizacji użytkowników przestrzeni.

architekt/archiect DECPra, LOIARP, OAF, SARP, urbanista
Urodzony w 1960r. w Lublinie, mieszka i pracuje w Paryżu (od 1982r.) i Warszawie (od 1996r.). Ukończył studia podyplomowe z zakresu Teorii Architektury w Ecole d'Architecture - Paris Villemin, absolwent Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej i studiów architektonicznych w Ecole d'Architecture Paris la Seine oraz studiów z zakresu kultury i cywilizacji francuskiej - Uniwersytet Sorbony. Autor kilkunastu książek i publikacji.
Wielokrotnie wyróżniany i nagradzany:

• 2008 Tytuł Najlepszej Stacji Metra w Świecie na Konferencji Metro - Rail w Kopenhadze dla Stacji Plac Wilsona
• 2002 Nagroda Państwowa I Stopnia za wybitne osiągnięcia twórcze w dziedzinie architektury za projekt i realizację gmachu Centrum Giełdowego w Warszawie przy ulicy Książęcej
• 2002 Nagroda Ministra Infrastruktury i Rządu RP za wybitne osiągnięcia w dziedzinie Architektury i Budownictwa
• 2001 Nominacja do nagrody głównej światowej Fundacji im. Mies van der Rohe w Barcelonie
• 2001 Najlepsza realizacja w rankingu "Murowany Rynek 2001"
• 2000 - 2001 Nominacja do nagrody głównej w konkursie "Życie w architekturze"
• 1982 - 2011 kilkadziesiąt nagród i wyróżnień, w tym kilkanaście nagród realizacyjnych

W roku 2000 odznaczony przez Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej Orderem Kawalerskim Polonia Restituta. Działalność Pro Publico Bono:

• 2007 - 2010 w Radzie Architektury i Rozwoju Warszawy przy P. Prezydent m. st. Warszawy
• od 2011 w Miejskiej Komisji Urbanistyki i Architektury w Warszawie
• od 2010 jako Przewodniczący Jury Konkursu dla dzieci niepełnosprawnych "Pociąg do sztuki"
• w 2010 jako Sponsor koncertów Orkiestry Akademii Beethovenowskiej

Wybrane projekty i realizacje z okresu 2000-2011:

• Budynek biurowy Kronos Ambassador w Warszawie
• Zabudowa podcieni i rozbudowa Centrum Bankowo Finansowego "Nowy Świat" S.A. - Domu Partii w Warszawie
• Budynek Centrum Innowacji i Zaawansowanych Technologii Politechniki Lubelskiej
• Centrum handlowo - usługowe na Olszy w Krakowie
• Stacja metra A-23 "Młociny", w Warszawie
• Zespół budynków biurowych - siedziba główna PEKAO S.A. w Warszawie tzw. "Lipowy Park"
• Stacja metra A-22 "Wawrzyszew", w Warszawie
• Analiza opracowań urbanistycznych z uwzględnieniem koordynacji działań planistycznych prowadzonych w rejonie Placu Zawiszy w Warszawie,

wraz z autorskimi propozycjami zmian w tym obszarze

• Stacja metra A-18 "Plac Wilsona", w Warszawie
• Projekt rozbudowy Międzynarodowego Lotniska Okęcie w Warszawie
• Projekt przebudowy Ambasady Francji w Warszawie
• Giełda Papierów Wartościowych w Warszawie

Urodzony w 1946r. w Stalowej Woli. Studia na Wydziale Politechniki Warszawskiej ukończył w 1975 roku. Jest nauczycielem akademickim. Uprawia zawód architekta, rysuje i maluje akwarelę. W latach1985 - 1990 przebywał na Bliskim Wschodzie. Podczas wyjazdów zawodowych i podróży plenerowych powstały cykle studiów rysunkowych i malarskich przyrody i architektury w Polsce, Syrii, Iraku i Italii prezentowane na wystawach zbiorowych i indywidualnych. Otrzymał nagrodę miasta Rzymu: Verso il Giubileo 2000, Premio Internazionale "Beato Angelico" per Polonia 1998 za zbiór rysunków i akwarel nazwanych "Impresje Rzymskie"

Absolwent warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Dyplom z Grafiki Warsztatowej w 1975 roku. Dziedziny twórczości: malarstwo, grafika, rysunek, grafika użytkowa, akcje, instalacje, poezja, reportaż, publicystyka. Związany z grupą artystyczną Bok Wyspy. Publikował wiersze, reportaże, recenzje, felietony, rysunki. m.in. w pismach: Kontynenty, Mówią Wieki, Voyage, Arche, kwartalnik rzeźby "Orońsko", Powściągliwość i Praca, Głos, Gazeta Polska, Rzeczpospolita, Odra.

Uczestnik wypraw żeglarskich, nurkowych. Mieszka i pracuje w Warszawie. Wydane książki: Polinezji Po drugiej stronie nieba /MAW 1987/, tomiki wierszy Niech ci się przyjrzę /Przedświt 1999/ i Bolesne, / Dom wydawniczy "tCHu" 2008/.

Urodzona w 1983 w Krakowie. W 2007 roku ukończyła studia w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Jagielońskiego. Odbyła staż w Bibliotece Książąt Czartoryskich w Krakowie oraz w angielskim Museum of London. W latach 2008-2010 pracowała w krakowskim wydawnictwie Lokator Bestlooker Publishing. Zatrudniona w Muzeum Narodowym w Krakowie jako przewodnik. Od wiosny 2010 współpracuje z Fundacją Muzeum Wojciecha Weissa.

Urodził się w Wilnie w 1944 r. Studiował i uzyskał dyplom a obecnie jest kierownikiem Katedry Architektury Środowiskowej na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej.

Działalność naukowa prof. Lenartowicza obejmuje zagadnienia psychologii architektury, które znajdują się na styku teorii architektury i projektowania architektonicznego oraz psychologii środowiskowej. Jego dorobek naukowy to ponad 100 opracowań, w tym projekt badawczy "Historia myśli psychologicznej w architekturze" (1994-2001) i polska część projektu REGENTIF poświęconego metodyce rewitalizacji terenów i obiektów poprzemysłowych (2003-2007). Jest autorem prac: "O psychologii architektury" (wyd. II 1994), "Słownika psychologii architektury" (wyd. IV 2010) oraz hasła psychologia architektury w "Encyklopedii psychologii" pod red. W. Szewczuka (1998).

Jest członkiem-założycielem: IAPS (International Association for People-Environment Studies) (1979), Stowarzyszenia Psychologia i Architektura (1999) i Polskiego Towarzystwa Estetycznego (2002), a także członkiem Komisji Urbanistyki i Architektury Oddziału PAN w Krakowie (od 1999), SARP, Małopolskiej Okręgowej Izby Architektów RP.

Dorobek twórczy prof. Lenartowicza w dziedzinie architektury i urbanistyki obejmuje ponad 100 projektów, w tym szereg nagrodzonych w konkursach. Autor m.in. realizacji kościoła parafialnego w Wilkasach (od 1984) i współautorem "Domu Norymberskiego" w Krakowie (1996) oraz obiektów II Katedry Chorób Wewnętrznych Collegium Medicum UJ w Krakowie (1992-1996; nagroda III stopnia Izby Projektowania Budowlanego "Budynek roku 1999").

Architekt, malarz, historyk i krytyk architektury i sztuki, obecnie profesor w Katedrze Sztuki Krajobrazu SGGW w Warszawie, zajmuje się kulturą i filozofią przestrzeni.

Ekonomista, makler papierów wartościowych, od założenia w roku 1987 do 2004 kierował Zarządem, a do 2008 Radą Nadzorczą Domu Maklerskiego Penetrator SA.

Społecznie inicjator oraz członek kilku stowarzyszeń i fundacji m.in. - Stowarzyszenie 10 Czerwca (Prezes Zarządu), Stowarzyszenie Centrum im. Mirosława Dzielskiego (Prezes Zarządu), Krakowska Fundacja Kultury Baletowej (Przewodniczący Rady), Stowarzyszenie Archi szopa (Przewodniczący), Cracovia Urbs Europaea (Skarbnik), Krakowski Klub Biegacza Dystans, Genius Loci.

Dwukrotnie współprzewodniczący obywatelskich inicjatyw ustawodawczych, na rzecz zmiany ordynacji wyborczej na większościową w jednomandatowych okręgach wyborczych. Autor wielu tekstów o tematyce społeczno-ekonomicznej, maratończyk, ojciec trojga dzieci.

Urodzony w 1951 roku w Zalesiu koło Dąbia (woj. Wielkopolskie). Ukończył Liceum Plastyczne w Poznaniu. Następnie studiował Architekturę na Politechnice Warszawskiej (dyplom w 1977 roku), po czym wstąpił na Wydział Filozofii Akademii Teologii Katolickiej (obecnie UKSW).

W jego oryginalnej i szeroko pojętej pracy artystycznej przeplatają się ze sobą aspekty myślenia plastyczno - przestrzennego, matematycznego i filozoficznego. Jego twórczość obejmuje grafikę, plakat, rysunek prasowy, ilustrację książkową, scenografię teatralną, malarstwo. W okresie studiów jego kreacje ukazywały się m.in. w: "Literatura", "Szpilki", "Forum" oraz w prasie francuskiej i niemieckiej. Od 1981 roku mieszka w Nowym Jorku i współpracuje z "The New York Times", "The Wall Street Journal", "The Washington Post", "The Boston Globe", "Graphis", "Print" i "Rzeczpospolita". W "Plusie i minusie " jest autorem cotygodniowej rubryki "Pion, poziom". Prace Kapusty można też oglądać w zbiorach wielu muzeów i galerii na świecie np. w Museum od Modern Art w Nowym Jorku, Musem of Modern Art w San Francisco, IBM Collection, Muzeum Sztuki w Łodzi.

Jest dyrektorem artystycznym The Chopin Society of New York i honorowym członkiem Polish American Business Club. W 1985 roku odkrył nową jedenastościenną figurę geometryczną, którą nazwał K-dron, Dwa lata później otrzymał na nią patent amerykański, następnie w kilkunastu państwach na ąwiecie. Ukazały się trzy jego książki: "Almost Everybody", "Kapusta w New York Times", "K-dron: opatentowana nieskończonoąć". W 1998 roku artysta otrzymał prestiżową nagrodę im. Alfreda Jurzykowskiego w dziedzinie sztuk pięknych. We wrzeąniu 2009 roku w Kole, został odsłonięty pierwszy na ąwiecie pomnik K-dronu a Januszowi Kapuącie przyznano medal "Zasłużony dla Kultury Polskiej".

Ostatnio w Nowym Jorku w kulturze został wybrany "Wybitnym Polakiem" za inicjatywy podjęte w minionym roku.

Architekt, urbanista, działacz samorządowy. Studiował na Wydziale Budownictwa i Architektury Politechniki Śląskiej, absolwent Wydziału Architektury oraz studiów podyplomowych urbanistyki i gospodarki przestrzennej Politechniki Warszawskiej. Obecnie starszy wykładowca w Zakładzie Projektowania Urbanistycznego i Krajobrazu Wiejskiego oraz studiów podyplomowych Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej, także pełnomocnik Dziekana WA PW ds. Spotkań i Dyskusji Środowiskowych.

W pracy naukowo-dydaktycznej zajmuje się m.in. urbanistyką, gospodarką przestrzenną, ochroną dziedzictwa kulturowego oraz współpracą z samorządami lokalnymi i zawodowymi. Specjalista w dziedzinie przedsięwzięć publiczno - prywatnych oraz inwestycji w nieruchomości. Uczestniczy w pracach legislacyjnych w sferze planowania przestrzennego, budownictwa i nieruchomości. Autor licznych publikacji nt. urbanistyki i planowania przestrzennego. Współautor projektu Polskiej Polityki Architektonicznej oraz Karty Przestrzeni Publicznej.

Obecnie pracuje jako niezależny ekspert d/s urbanistyki, planowania przestrzennego i inwestycji nieruchomościowych. Współzałożyciel i w latach 2003 - 2008 zastępca redaktora naczelnego miesięcznika "Urbanista". Jest sekretarzem Głównej Komisji Urbanistyczno - Architektonicznej (od września 2006 r., był także członkiem GKU-A w jej poprzednich kadencjach) i wieloletnim sekretarzem sekcji urbanistyki i planowania przestrzennego komisji nagród resortów budownictwa i infrastruktury. Przez cztery kadencje wiceprezes Oddziału Warszawskiego Stowarzyszenia Architektów Polskich, członek Kolegium Sędziów Konkursowych SARP; od września 2009 r. wiceprezes Zarządu Głównego Towarzystwa Urbanistów Polskich. Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski i Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz złotymi honorowymi odznakami SARP i TUP.

Magister inżynier, studiował na wydziale Inżynierii Lądowej i Architektury Politechniki Warszawskiej.

Członek Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego i ZAiKS. Współzałożyciel i dyr programowy "Remontu" czyli "Riwiera Remont-u". Współzałożyciel i lider alternatywnej grupy "DaaB", z którą zdobył opinię najlepszej na ąwiecie "białej" grupy grającej "czarną" muzykę. Walczył o niezależną sztukę, zasłynął ze swoich: "Free Jam session", "I a M" "Warszawa-Berlin-Moskwa" czy festiwalu "Niezależnej Kultury Polskiej" w 1981 w Belgradzie jak też: pierwszego posierpniowego spotkania z Lechem Wałęsą w Warszawie. Blisko współpracował z Henrykiem Gajewskim, Andrzejem Słowickim i Tomaszem Stańko.

Ekolog "Z Natury". Walczy o odzyskanie zawłaszczonego przez państwo prawa do życia "w zgodzie z naturą"! Sprzeciwia się konformistyczno-totalitarnym utopiom w architekturze i prawie.

W 2006 roku zbudował, bez pozwolenia na budowę, ekologiczną szopę: z ziemi z działki, nieheblowanych desek, folii malarskiej oraz materiałów odpadowych, gdzie zamieszkał wraz z żoną. Za co otrzymał nakaz rozbiórki. ... walczę o własną wolę i wolnoąć ... ... jeąli budowę elementarnego domu -schronienia nazywa się "samowolą" to ąwiadczy o ignorowaniu podstawowych praw człowieka oraz tradycji Rzeczypospolitej. Albo własna wola albo niewola! ...Samowola to aksjologiczny bubel totalitarnych umysłów!

Absolwentka Pracy Socjalnej na Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie i Historii Sztuki na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Obecnie studentka Uniwersytetu Warszawskiego. W życiu i w sztuce najbardziej interesuje ją przekraczanie granic między tym co możliwe i niemożliwe, gra z absurdem, elementy zaskakujące i nie pasujące, jak i tradycyjne wartości czysto estetyczne.

Rocznik '81, z wykształcenia planista, absolwent Międzywydziałowego Studium Gospodarki Przestrzennej SGGW, fotograf, podróżnik. W badaniach nad przestrzenią posługuje się głównie aparatem fotograficznym. Interesuje go miasto i jego przypadkowe twarze. Zawodowo związany z Warszawą, emocjonalnie z Hiszpanią, myślami zawsze gdzieś dalej.

Architekt krajobrazu, absolwentka Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. W projektowaniu dąży do syntezy natury i sztuki, wykorzystuje potencjał i magię miejsca. Na co dzień porusza się w przestrzeni ogrodów i wybiegów mody.

Z wykształcenia i zawodu architekt krajobrazu, z pasji artysta sztuk wizualnych. Tworzy animacje, instalacje świetlne, wizualizacje, maluje. Doktorantka Katedry Sztuki Krajobrazu Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. W swoich badaniach zgłębia temat kształtowania krajobrazu nocy w mieście przy użyciu alternatywnych form świetlnych.

Architekt krajobrazu, konstruktor, fotograf, człowiek drogi. Na co dzień prowadzi pracownię projektową, pracuje wzorcem zamieszkiwania inspirowanym obserwacjami ze świata. Wolny czas spędza podczas drogi szukając inspiracji w ludziach i krajobrazie. Swoimi doświadczeniami dzieli się podczas licznych pokazów i wystaw fotografii podróżniczej.